ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Τα τελευταία 2,5 χρόνια έστειλαν την Ελλάδα πίσω στον Μεσαίωνα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, όμως. Η διδαχή προκύπτει απλόχερα φθάνει να τραβήξουμε την ... κουρτίνα, για να δούμε ότι γεννάται μια νέα τάξη πραγμάτων. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με τα ταμπού μας, μπας και κάπου εκεί κρύβονται αλήθειες.
Από το περασμένο Νοέμβριο όταν «έπεσε» η κυβέρνηση Παπανδρέου και ανέλαβε η κατά τα άλλα εντολοδόχος κυβέρνηση Παπαδήμου, πολλά έγιναν στο τόπο και ακόμα περισσότερα είδαν ξαφνικά το φώς της δημοσιότητας. Τίποτα όμως δεν έγινε προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της ευημερίας, τίποτα και προς την αναζήτηση λύσεων και προτάσεων για την τελική διέξοδο της χώρας από τον οικονομικό βούρκο που τα αλλότρια συμφέροντα, μεθοδευμένα μας βούτηξαν.
Αυτό που πραγματικά έγινε και εξακολουθεί να συμβαίνει είναι η βύθιση της Ελλάδας σε ολοένα και περισσότερα χρέη έως ότου μονάχοι μας έρθουμε και πούμε ... «ελάτε και πάρτε ότι βρείτε, εμείς φεύγουμε». Μα ήδη οι Έλληνες άρχισαν να φεύγουν και ήδη ζούμε το 2ο μεταναστευτικό έπειτα από την δεκαετία του ΄50.

Είδαμε προ ημερών πρωτοκλασάτα στελέχη της πρώην αλλά και της νυν κυβέρνησης (Μιχ. Χρυσοχοϊδης, Λούκα Κατσέλη) να παραδέχονται ευθαρσώς ότι δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο, όμως το υπέγραψαν, γιατί ... έτσι τους είπαν να κάνουν! Πολλές οι αναφορές τις τελευταίες εβδομάδες από πολιτικούς που παραδέχονται ότι η κυβερνητική πρακτική από το 2009 και τούδε ήταν ένα μεγάλο λάθος.
Τα λάθη επιτρέπονται όταν γίνονται από παιδιά. Όταν όμως αυτά γίνονται από πολιτικούς εις βάρος μιας ολόκληρης χώρας τότε τι;
Δεν έχει προβλέψει ο Έλληνας νομοθέτης κάτι σχετικό πλην της βουλευτικής ασυλίας;
Δηλαδή, «συγγνώμη λάθος και πάω σπίτι μου» ή ακόμα χειρότερα ... «διεκδικώ εκ νέου μια καρέκλα στην αρχηγεία του ΠΑΣΟΚ ή μια κοινοβουλευτική έδρα της χώρας» ;;;
Και αυτά την ώρα που από τα Ευρωπαϊκά σαλόνια ακούμε διαρκώς ότι από τη μια είμαστε σε τροχιά εξυγίανσης και από την άλλη (Μέρκελ) δεν πρόκειται να σηκώσουμε ποτέ κεφάλι, ενώ ταυτόχρονα οι οικονομικοί και κοινωνικοί εκβιασμοί διογκώνονται σε αλύτρωτο σημείο.

Περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή τα χειρότερα. Ευρωπαίος Επίτροπος (αντιβασιλέας της παγκοσμιοποίησης δηλαδή) να κυβερνά την χώρα μας.
Από κει πάει και η Εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία και ακόμα χειρότερα ... από κει πάει και η Εθνική μας υπερηφάνεια, πληγωμένη θανάσιμα και δίχως την πιθανότητα ίασης.

Νέοι φόροι, νέα χαράτσια μέσω της αύξησης των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα, νέες αυξήσεις στις ΔΕΚΟ, ιδιώτες μπράβους (ΔΕΗ) να μας κόβουν το ρεύμα αλλά και ... τα χέρια, νέες δραματικές εισοδηματικές μειώσεις (13^ος, 14^ος & κατώτατος μισθός πάνε περίπατο) και από την άλλη... ουδεμία κουβέντα για ανάπτυξη, ουδέν φως στον τούνελ, καμία ελπίδα για το καράβι που βουλιάζει και που στα πλευρά του γράφει ... Ελλάδα!!

Και εδώ τίθεται το ερώτημα. Ποιος νοήμων νους επιθυμεί να παραμένει επιβάτης σε ένα τέτοιο πλοίο;

• Ποιος θέλει να ανήκει στην Ελλάδα των Μαντέληδων, των Τσουκάτων, των Τσοχατζόπουλων, των Ρουσσόπουλων;
• Ποιος θέλει να ανήκει στην Ελλάδα των μνημονίων, των πολυνομοσχεδίων, των εφαρμοστικών, του ΔΝΤ και της τρόικας;
• Ποιος θέλει να ανήκει στην Ελλάδα του παρακράτους, της ανασφάλειας και του δόλου;
• Ποιος θέλει να ανήκει στην Ελλάδα του παρεμπορίου (στυλοβάτης για τους ολίγους) του παραδικαστικού, & παραϊατρικού κυκλώματος;

Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να πει ότι το πείραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέτυχε; Ασφαλώς και απέτυχε παταγωδώς, διότι δεν υπάρχει ένας Ευρωπαίος πολίτης που να αισθάνεται δικαιωμένος, μηδέ και των Γερμανών ακόμα. Ποιος Έλληνας πολίτης δεν αισθάνεται την προδοσία να κυλά στο αίμα του και την αβεβαιότητα να διαταράσσει τρία χρόνια τώρα, την ψυχή του;

Το σχέδιο Καλλικράτης υποτίθεται ότι εφαρμόστηκε για να λειτουργήσει καλύτερα και πιο αποκεντρωτικά (αυτοδιοικητικά ή αυτόνομα οικονομικά), το κράτος.
Είδε κανείς την αποκέντρωση την οποία χρόνια τώρα, ακούμε με διάφορες μορφές (Σχέδιο Καποδίστριας, σχέδιο Καλλικράτης, κλπ) από την πρωθυπουργική εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου; Γιατί αν επισκεφτούμε χώρες όπως η Γερμανία, η Αυστρία, η Ιταλία, θα διαπιστώσουμε ότι η αποκεντρωτική πολιτική εφαρμόζεται από καταβολής αυτών των χωρών, προσδίδοντας στις περιφέρειές τους ένα αδιάβλητο σχεδόν χαρακτήρα, μια ασπίδα προστασίας.
Όμως η Ελλάδα πορεύεται διαρκώς υπό την σκιάν ενός αδηφάγου Αθηνοκεντρικού κράτους όπου τα κέντρα εξουσίας είναι πάντα μακριά από την περιφέρεια.
Κάποτε σε μια συνέντευξη μας είχαμε ρωτήσει ένα διακεκριμένο διοικητικό στέλεχος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πως είναι δυνατόν η Κύπρος η οποία έχει το 1/6 της παραγωγικής δύναμης π.χ. της Κρήτης, να μην αντιμετωπίζει ποτέ οικονομικό πρόβλημα.
Η απάντηση που πήραμε ήταν η εξής: «Την Κρήτη την χωρίζουν 170 μίλια υδάτινου όγκου από την κυβέρνηση. Στην Κύπρο ο εκάστοτε κυβερνήτης μας κυβερνά από το απέναντι μπαλκόνι, τους  βλέπουμε, τους ελέγχουμε διαρκώς
και ... ο φόβος φιλά τα έρμα»!

Από την περιφέρεια Κρήτης προκύπτουν 16 βουλευτικά έδρανα. Δεκαέξι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι Κρήτης, δεκαετίες τώρα άμα της εκλογής τους εγκαθίστανται σε ένα Αθηναϊκό πολυτελές γραφείο και από εκεί διαχειρίζονται το έργο τους,
Ένα έργο όμως που τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει διασφάλισει την Κρητική πλουτοπαραγωγή, αφού γόνιμες προτάσεις βρίσκονται μόνο σε σχέδια επί χάρτου και η εφαρμογή τους είθιστε κατά παράδοση πλέον να συναντά πρώτα το κάδο των αχρήστων.
Που είναι τα μεγάλα έργα, ο ΒΟΑΚ τα νοσοκομεία, ο εκσυγχρονισμός λιμανιών / αεροδρομίων; Πλην ελαχίστων και μεμονωμένων μικρών έργων, η απόδοση μέσω ΑΕΠ στις Κρητικές πάγιες αξιώσεις αλλά και δικαιωματικές απαιτήσεις είναι ανύπαρκτη. Και από την άλλη φθάσαμε στο σημείο να κραυγάζει ο λαός ότι αν δεν είχε περάσει η χούντα από το νησί θα πηγαίναμε από ανατολάς προς δυσμάς ακόμα με τα γαϊδούρια ενώ δεν θάχαμε ούτε λιμάνια, ούτε αεροδρόμια, ούτε νοσοκομεία, ούτε μεγάλα ξενοδοχεία, κλπ.

Στις 28 Μαΐου του 2010 η ηλεκτρονική μας εφημερίδα AgoraPress.gr  δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: «Πολλοί μιλούν για αυτονομία στη Κρήτη. Που οδεύουμε;»

Ακολούθως το άρθρο φιλοξενήθηκε ως πρωτοσέλιδο και στην έντυπη έκδοση μας (Κρητική ΦΩΝΗ, πρώην Ρεθεμνιώτικη ΑΓΟΡΑ) το φύλλο της οποίας είχε τυπωθεί τότε σε 40.000 αντίτυπα. Έθετε το ερώτημα, αυτονομία ή αλλαγή του πολιτεύματος από Προεδρευόμενη Δημοκρατία σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία; Δεν είναι μόνο η Κρήτη που μελετά μια τέτοια μετατροπή του πολιτεύματος.
Έχοντας ζωντανό το παράδειγμα άλλων ομοσπονδιακών χωρών, όπου εκεί δεν κυβερνά ο «μονάρχης» αλλά συγκυβερνούν όλες οι περιφέρειες υπό ενός ενιαίου κυβερνητικού φορέα, πολλοί Έλληνες τα τελευταία χρόνια οραματίζονται κάτι ανάλογο και για την Ελλάδα, ως την μόνη λύση για τον τερματισμό της ρεμούλας, τον αφανισμό του πελατειακού συστήματος, το τέλος εποχής για το ρουσφέτι και την διάλυση του αδηφάγου Αθηνοκεντρικού κράτους, το οποίο πρόσκαιρα και βραχυπρόθεσμα απέδωσε μικρούς καρπούς στους ολίγους, τους οποίους καλούμαστε όλοι σήμερα να πληρώσουμε με το βιός ολάκερων γενεών!

Το άρθρο το οποίο βρίσκεται διαδικτυακά εδώ: http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=3370 αποτέλεσε κατά πολλούς την πρώτη δημόσια έκφραση, των από καιρό μυριάδων συζητήσεων περί αυτονόμησης της Κρήτης.
Έκτοτε αναπτύχθηκε ένα διάλογος σε πλειάδα ηλεκτρονικών κυρίως, διαδικτυακών ιστότοπων (blogs, sites, forum, κλπ).
Ως συντάκτης του εν λόγω άρθρου (28/5/10) παρακολούθησα στο κατά το μέγιστο δυνατό βαθμό, τις δημόσιες τοποθετήσεις εκατοντάδων Ελλήνων συμπατριωτών μου. Αυτό που διέγνωσα είναι ότι οι περισσότερες αναφορές σχετίζονταν με τα ιστορικά σημεία, ανατρέχοντας σε «σκονισμένες βιβλιοθήκες» για το αν η Κρήτη πρέπει να αυτονομηθεί το 2012 ή 2013, όπως πολλοί κάνουν λόγο για τα 100 χρόνια της Ένωσης με την «μητέρα Ελλάδα».
Είχα λοιπόν την ευκαιρία τα δύο αυτά χρόνια να διαβάσω πολλές αναφορές, να συμμετάσχω σε αμέτρητες συζητήσεις, ενώ ταυτόχρονα έγινα αποδέκτης πολλών επιστολών για το ίδιο πάντα θέμα, με αποτέλεσμα να εμπλουτίσω ακόμα περισσότερο μια δεξαμενή γνώσεων που προέκυψε από πολύχρονο ρεπορτάζ.
Και αφού «έκατσε λοιπόν ο καφές» μια ομάδα ανθρώπων καταλήξαμε σε ορισμένα συμπεράσματα.

Ιστορικές τοποθετήσεις

Καταρχήν είναι σωστό να προβούμε σε μερικές ιστορικές ενημερώσεις πριν περάσουμε στο «επί τω πρακτέω». Οι δύο συνθήκες που συντέλεσαν στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα υπό του εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου, ήταν η Συνθήκη του Λονδίνου το 1912 και ακολούθως η Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913.
Εκεί βρίσκεται και το σημείο αναφοράς πολλών (το μπέρδεμα δηλαδή) για το αν οι Κρητικοί πρέπει να προβούν σε ένα δημοψήφισμα το 2012 ή το 2013 επανεξετάζοντας το θέμα της ένωσης.
Εδώ υπάρχει ένα μέγα ιστορικό λάθος που κάνουν αρκετοί. Σε καμία από τις δύο αυτές συνθήκες δεν αναφέρεται εγγράφως καμία διάρκεια ή λήξη της «ένωσης». Αυτό που ορισμένοι Κρητικοί εσφαλμένα επικαλούνται για τα «100 χρόνια της ένωσης» είναι οι προφορικές συζητήσεις που έγιναν τον καιρό εκείνο παρουσία του αείμνηστου Ελ.Βενιζέλου και που διατυπώνονται από ορισμένους ιστορικούς της εποχής.
Άλλοι πάλι όμως (ιστορικοί) το αρνούνται ως γεγονός. Συνεπώς οι απόψεις διίστανται και επειδή, Verba volant, scripta manent (Οι λέξεις πετούν, τα γραπτά μένουν), θέμα περί 100 ετών ένωσης με την μητέρα Ελλάδα δεν υφίσταται.
Από την άλλη έχει γίνει μεγάλος ντόρος για την Κρητική σημαία που εμφανίζεται ως η κυανόλευκος Ελληνική σημαία αλλά με το άνω-αριστερό τεταρτημόριο ως ερυθρό περιλαμβάνοντας ένα αστέρι.

Η συγκεκριμένη σημαία που ήταν όντως η σημαία της τότε Κρητικής κοινοπολιτείας, η οποία όμως βρισκόταν υπό τον έλεγχο των 5 μεγάλων δυνάμεων, αποτελεί ίσως για τους σημερινούς Κρητικούς μια εσφαλμένη αξίωση αφού το ερυθρό τεταρτημόριο συμβόλιζε την τότε Τουρκική μειονότητα στην Κρήτη, ως κατάλοιπο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (κάτι που σήμερα δεν υφίσταται), το δε αστέρι τοποθετήθηκε (τότε) κατ΄απαίτηση του Σουλτάνου συμβολίζοντας την Τουρκική κυριαρχία στο νησί. Συνεπώς μια τέτοια σημαία δεν δύναται να επικαιροποιηθεί σε παρόντα ή μέλλοντα χρόνο.

Στο δια ταύτα
Αυτονομία είτε διοικητική είτε οικονομική, στη Κρήτη;

Το θέμα αυτό είναι πολυσυζητημένο στη Κρήτη, εντούτοις όμως κανένας δεν τολμά να το φέρει σε δημόσια διαβούλευση. Αναρωτιέται κανείς γιατί;
Μήπως δεν συμφέρει κεντρικά οικονομικά όργανα και φατρίες αυτό; Και αναφερόμαστε βέβαια σε εκείνους που σαράντα χρόνια τώρα μας κυβερνούν ξεπουλώντας κομμάτι κομμάτι την χώρας μας.

Πολύς ντόρος όμως  για ένα ζήτημα αμιγώς δημοκρατικό. Το ερώτημα δεν τίθεται στον αν είναι πραγματικό ή όχι το σενάριο για τα 100 χρόνια. Το ερώτημα έγκειται στο κατά πόσον έχει το δικαίωμα μια κοινωνία να ζητήσει μέσω δημοκρατικών και αναίμακτων διαδικασιών, να μην ανήκει σε κάποιο ευρύτερο κοινωνικοοικονομικό σχήμα. Γιατί περί αυτού ο λόγος!

Διαπιστώσαμε πολύ τσακωμό για το θέμα. Ο τσακωμός αυτός, τολμούμε να πούμε ότι είναι μεθοδευμένος από κάποιους που μας έχουν βάλει να τσακωνόμαστε.
«Divide et impera», (Διαίρειν και βασίλευε)! Μήπως λοιπόν κοιτάμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος; Το ερώτημα είναι αν ο Κρητικός είναι ή δεν είναι Έλληνας ή αν μια περιοχή της Ελλάδας, σε μεγάλο ομολογουμένως πληθυσμιακό βαθμό ζητά να αποχωρήσει από το «μαντρί»;
Εμείς θεωρούμε το 2ο . Είμαστε Κρητικοί. Είμαστε και Έλληνες όμως. Ο Μίνωας ήταν εγγονός του Έλληνα, γιού του Προμηθέα. Αυτά δεν αλλάζουν.

Οι Κρητικοί που ίδρυσαν την Τροία (και μετέπειτα μετείχαν στην εκστρατεία κατά αυτής) , την Ρώμη (βλέπε Βιργιλίου-Αινείας) μέρος της Παλαιστίνης, κλπ, ταξιδευτές στο σύνολο τους από καταβολής των, είναι πέρα για πέρα Έλληνες. Θεωρούμε από την άλλη όμως, ότι με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα πλέον, αυτοί που ΔΕΝ θέλουν να ανήκουν σε αυτή την τάξη πραγμάτων. Στο καθεστώς της Μέρκελ του Σαρκοζί και του Παπανδρέου. Να υπηρετούν τους νόμους της Τριμερούς Επιτροπής και της Λέσχης Bilderberg.

Να τα δούμε λοιπόν λίγο απλά; ... Απλές προτάσεις, απλές έννοιες!!
Όταν σε κυβερνά ένας, υπάρχει θέμα. Όταν κυβερνά ο λαός μέσω πραγματικά περιφερειακών αυτοδιοικητικών φορέων, τότε αφαιρείται από το μενού της διαπλοκής, η ρεμούλα.

Είναι γεγονός ότι τελικά η Ένωση της Ευρώπης έφερε μόνο δεινά στους Ευρωπαίους. Το ενωτικό όραμα του Αϊντενάουερ του ΄53 καπηλεύτηκαν οι «άρχοντες» της παγκοσμιοποίησης και έσπειραν τον σιωπηρό οικονομικό πόλεμο στην Ευρώπη εξαθλιώνοντας μια κατά τα άλλα οργανωμένη και σύγχρονη πολυεθνική κοινωνία σε χρόνο που ο Χίτλερ θα χρειαζόταν ένα αιώνα αν πετύχαινε τότε (2ο Π.Π.).
Η Ε.Ε. κατέληξε να υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα των «καπεταναίων» της παγκοσμιοποίησης εις βάρος του συνόλου των Ευρωπαίων πολιτών. Αυτό είναι πλέον μη ανατρέψιμα, αποδεδειγμένο! Ποιος θέλει λοιπόν να ανήκει στην Ευρώπη των «Μερ-κοζί»;
Είναι πολλοί αυτοί που ομοίως πιστεύουν ότι η Ένωση της Ελλάδας φέρνει σήμερα δεινά σε πολλές περιοχές της χώρας γιατί υπηρετεί το ίδιο καθεστώς. Φτάσαμε σήμερα (έπειτα από την φούσκα του χρηματιστηρίου το ΄98, όπου άδειασαν τις τσέπες του ιδιώτη)να αρπάζουν ακόμα και το χρυσό της χώρας με τα νεόφερτα «ενεχυροδανειστήρια» που ξεφύτρωσαν ξαφνικά σε κάθε γωνιά της χώρας, αρπάζοντας τα "λάφυρα" σε ανείπωτες τιμές.
Από κει πάει λοιπόν και ο χρυσός μας ως το τελευταίο προπύργιο της ιδιωτικής οικονομίας των νοικοκυριών.

Ως ένα επόμενο θέμα ας πάρουμε για παράδειγμα την Κρήτη όπου την τελευταία 20ετία συνεισφέρει κατά 14,7% στο ΑΕΠ και ανταποδοτικώς παίρνει πίσω μόνο το 4.5%. Και ας φωνάζουν κάποιοι για την πιπίλα των «αγροτικών Κρητικών επιδοτήσεων». ΨΙΧΟΥΛΑ και στάχτη στα μάτια, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Είναι γεγονός ότι η Κρήτη ως νήσος, από οικονομικής πλευράς είναι αυτάρκης πέρα για πέρα. Το γνωρίζει και ο πλέον αδαής αυτό. Είναι η πιο πλουτοπαραγωγική περιοχή της Μεσογείου, είναι ο υδάτινος ταμιευτήρας της ίδιας περιοχής, όπου αν συμπεριληφθεί και το πετρέλαιό της, δεν έχει πραγματικά κανέναν ανάγκη.

Παραδειγματικά λοιπόν αναφέρουμε ότι σαράντα χρόνια τώρα δεν έχει «πέσει δραχμή» στην αναβάθμιση του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), αλλά ο Κρητικός όλα αυτά τα χρόνια πληρώνει κανονικά τα τέλη κυκλοφορίας. Αυτά τα τέλη που η εγκύκλιος του υπουργείου τα χαρακτηρίζει ως ανταποδοτικό έσοδο για την αναβάθμιση και συντήρηση των οδικών δικτύων.
Ποιών δικτύων όμως ρωτούν οι Κρητικοί που θωρούν τους νεκρούς τους από τον ΒΟΑΚ να ξεπερνούν κάθε χρόνο τον κατάλογο χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμο κατάσταση;
Η Αθηνών Κορίνθου ολοκληρώθηκε πριν από χρόνια και εκσυγχρονίζεται κάθε χρόνο.
Ομοίως η Κορίνθου-Άργους, η Αθηνών-Θεσσαλονίκης, η Εγνατία Οδός και τόσα άλλα οδικά δίκτυα στην χώρα, αλλά για τον ΒΟΑΚ της Κρήτης ούτε λόγος!
1,4 δις ευρώ χρειάζονται για να γίνει ο ΒΟΑΚ μια υπερσύγχρονη οδική αρτηρία. Μια σοβαρή μελέτη έδειξε ότι τα τέλη κυκλοφορίας που προκύπτουν από τις Κρητικές Δ.Ο.Υ. (τις Κρητικές πινακίδες κυκλοφορίας) μαζεύουν το απαιτούμενο ποσό μόνο μέσα σε μια πενταετία. Κοντολογίς, οι Κρητικοί δεν έχουν ανάγκη ούτε τα κονδύλια της Ε.Ε., μηδέ εξωτερικούς δανεισμούς  για το τόσο βαρυσήμαντο, για τον τόπο έργο.
Με τα δικά τους χρήματα το αποπληρώνουν σε μόλις 5 χρόνια.
Γιατί τότε αυτά τα χρήματα πάνε μονίμως; αλλού; Ας απαντήσει κάποιος εντίμως, στον Κρητικό.
Αν μάλιστα, (και αφού ολοκληρωθεί το έργο) μπουν και διόδια όπως στα άλλα οδικά δίκτυα, τότε τα χρήματα που συγκεντρώνονται δύναται να καλύψουν τα χρόνια (άλυτα) προβλήματα της Υγείας και της Παιδείας στο νησί. Με ένα σμπάρο δηλαδή, τρία τρυγόνια!
Προβλήματα για τα οποία όμως η Ελληνική πολιτεία κωφεύει εδώ και δεκαετίες, παρέχοντας στους Κρητικούς μόνο τον εκμαυλισμό της πολιτικής με ανανεώσιμες φαιδρές υποσχέσεις μεγάλης διάρκειας! Το γνωστό «ΘΑ» δηλαδή. Όμως από «ΘΑ» οι Κρητικοί χόρτασαν πλέον.
Τα Κρητικά ψηφαλάκια όμως τα περιμένουν οι «παίχτες» του δικομματισμού από την μεταπολίτευση και τούδε.

Ομοσπονδιακό κράτος ή αυτόνομες & ανεξάρτητες περιφέρειες; Για τους κερδοσκόπους τίποτα από τα δύο δεν βολεύει τα σατανικά τους σχέδια.

Είναι γεγονός ότι τα δύο οικονομικά μεγαθήρια της υφηλίου είναι η Αμερική και η Γερμανία. Τι σύμπτωση; Είναι και τα δύο, ομοσπονδιακά κράτη!! Το λοιπόν. Αν κάποιοι Κρητικοί ζητούν για τους δικούς τους λόγους την αυτονόμησή τους, καλό θα ήταν για τους υπόλοιπους να δουν γιατί το ζητούν και όχι να το πολεμούν.
Ο Χριστός είχε πει «γιατί κοιτάς το ξυλαράκι που έχω στα μάτια μου και δεν ασχολείσαι με το δοκάρι που έχεις στα δικά σου».

Διότι δημοκρατία θέλουμε να έχουμε, έτσι δεν είναι; Αν λοιπόν γίνει ένα δημοψήφισμα στην Κρήτη και τα αποτελέσματα δείξουν ότι το 50+1 % θέλουν την όποια μορφής αυτονομία, έχει το δικαίωμα κανείς Έλληνας, Αμερικάνος, Ευρωπαίος ή ότι άλλο, να τους το αρνηθεί;
Τα λοιπά ιστορικά σημεία λοιπόν θεωρούμε ότι είναι περιττά. Σήμερα με την τραγική κατάσταση της χώρας, που όλοι εμείς οι Έλληνες έχουμε συνυπαιτιότητα, ακούγεται λογικό κάποιοι να ζητούν να «χωρίσουν τα τσανάκια τους από το μαντρί», γιατί απλά διαφέρει ο βαθμός της συνυπαιτιότητας.
Και όλα τα άλλα που μάλιστα υποστηρίζουν ακόμα και Κρητικοί πολιτικοί, ότι δήθεν οι αυτονομιστές είναι υποκινούμενοι από ξένες αλλότριες δυνάμεις, θεωρούνται λίαν επιεικώς ως απλές κινδυνολογίες ... στην χώρα του ότι δηλώσεις, είσαι!
Μια βόλτα στα χωριά της ενδοχώρας (Κρήτης) θα μας πείσει. Αρκετοί κάτοικοι εκεί που ζητούν χρόνια τώρα την αυτονομία, δεν ξέρουν καν που είναι στον χάρτη ... αυτές οι περιβόητες «αλλότριες δυνάμεις».
Ας συμμορφωθούν λοιπόν ορισμένοι θιασώτες πολιτικοί και ας πάψουν να διοχετεύουν περισπούδαστα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, στον λαό.

Επομένως το διπλό ερώτημα έχει ως εξής: Θέλουμε οι πολίτες να διέπονται από δημοκρατικούς νόμους; Γιατί αν ο Κρητικός ή ο Κερκυραίος ή ο Πελοποννήσιος, κλπ ζητήσει κατά πλειοψηφία την αυτονόμησή του, τότε ποιος έχει το δικαίωμα να του το αρνηθεί ;;;

Μυθοπλασίες, το οπλικό σύστημα της προπαγάνδας του αποπροσανατολισμού

Το μύθευμα για το αν η Κρήτη ανεξαρτητοποιηθεί τότε θα κινδυνέψει από τους Τούρκους, ή τους Αμερικάνους,, ή από τους ... «Σταυροφορείς»  είναι το δόγμα που καλλιεργεί χρόνια τώρα το πολιτικό στερέωμα προς αποφυγήν οποίου σχίσματος, γενικότερα και δη για την Κρήτη. Αυτή η ιστορία όμως δεν έχει "δράκο"!
Υπάρχει λοιπόν πραγματικός κίνδυνος, ή όχι;

Ας δούμε καταρχήν τι συμβαίνει στον Ευρωπαϊκό χάρτη. Ίσως έτσι διαπιστώσουμε ότι το «κρητικό φαινόμενο της αυτονομίας» δεν αποτελεί ουδεμία μοναδικότητα, δεν κινδυνεύει από κανέναν, απεναντίας δεκάδες τέτοια αυτόνομα ή ανεξάρτητα μικρά κράτη βρίσκονται εντός της Ευρώπης αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίχως προβλήματα δυσαρμονίας, τουναντίον...!
Και αυτά μόνο στην Ευρώπη, αφού και στις άλλες ηπείρους συμβαίνουν τα ίδια επίσης σε μεγάλο όγκο.

• Ανδόρρα. Ανεξάρτητο κράτος στην Ισπανία
• Αζόρες. Αυτόνομη περιοχή της Πορτογαλίας
• Γιβραλτάρ. Υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
• Άγιος Μαρίνος. Ανεξάρτητο κράτος στην Ιταλία
• Μονακό. Ανεξάρτητο πριγκιπάτο-κράτος σε Γαλλικά εδάφη
• Λουξεμβούργο. Ανεξάρτητο κράτος με 491.000 πολίτες ανάμεσα σε Γαλλία, Γερμανία και Βέλγιο
• Λιχνεστάϊν. Ανεξάρτητο πριγκιπάτο-κράτος με 35.000 πολίτες ανάμεσα σε Ελβετία και Αυστρία
• Βατικανό. Ανεξάρτητη πόλη-κράτος στην Ιταλία
• Όρος Άθως. Αυτοκυβερνώμενη μοναστική πολιτεία εντός της κυριαρχίας της Ελλάδος.
• Νήσος Γκέρνσεϊ . Εξάρτηση του Βρετανικού στέμματος, δεν αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου
• Κορσική. Εδαφική κολεκτίβα της Γαλλίας
• Νήσος Μαν. Εξάρτηση του Βρετανικού στέμματος, δεν αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου, ούτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης
• Φερόες Νήσοι. Αυτόνομη επαρχία του Βασιλείου της Δανίας
• Ααλάντ.  Αυτόνομη αποστρατιωτικοποιημένη επαρχία της Φιλανδίας
• Κύπρος. Αυτόνομο κράτος, πρώην βρετανική αποικία
• Γερμανία. Αποτελείται από 16 ομόσπονδα κράτη
• Ελβετία. Αποτελείται από 26 καντόνια - συνιστώντα κρατίδια

Κανένα
το χωριό FILETINO της Ιταλίας που
αυτονομήθηκε πριν από λίγους μήνες
από τα ανωτέρω μικρά κράτη ή ομόσπονδα κρατίδια κινδύνεψε ποτέ μεταπολεμικά και έπειτα από την ίδρυση του ΟΗΕ.
Μάλιστα τα τελευταία χρόνια και έπειτα από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης προέκυψαν σημαντικές αλλαγές τόσο στον Ευρωπαϊκό όσο και στον Βαλκανικό χάρτη. Πριν από μερικούς μήνες μόλις αυτονομήθηκε και το χωριό Φιλετίνο στην Ιταλία (δίπλα από την Ρώμη) με 600 κατοίκους. Εκαναν και δικό τους νόμισμα.
Διαβάστε εδώ: για το Filetino
Ας δούμε παράλληλα αν προέκυψε έστω και ένα αρνητικό από τον «βελούδινο» διαχωρισμό Τσεχίας - Σλοβακίας. Αρμονία, συνεννόηση μεταξύ δύο ομοεθνών και στη συνέχεια ήρθε και η ευημερία.

Σε  λίγο καιρό θα βρούμε μπροστά μας τον διαχωρισμό Σκωτίας - Μεγ. Βρετανίας. Δηλαδή όλοι αυτοί οι προηγμένοι λαοί περνιούνται για κουτορνίθια και εμείς είμαστε οι έξυπνοι; Μήπως ήταν προδότες αυτοί που οραματίστηκαν και υλοποίησαν παρόμοιες καταστάσεις με την πραγμάτευση του παρόντος άρθρου; Απεναντίας χαρακτηρίζονται στους τόπους τους ως ήρωες σήμερα.
Το φοβερό μάλιστα είναι ότι κανένα από τα ανωτέρω κρατίδια, βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση! Απεναντίας ευημερούν στο σύνολό τους!!

Μήπως λοιπόν κινδύνεψε κάποιο από τα ανωτέρω μικρά κράτη ή ομόσπονδα κρατίδια, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες που υφίσταται παγκοσμίως και ο κυρίαρχος παίκτης για την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης, ο ΟΗΕ (έτος ίδρυσης 1946);

"Άμα αυτονομηθεί η Κρήτη θα δεχθεί επίθεση σαν την Κύπρο"

Αυτά ακούγονται μέσα στο πακέτο της προπαγάνδας του αποπροσανατολισμού για σενάρια του όποιου σχίσματος ή αυτονόμησης.
Μα δεν αναρωτιέται κανείς γιατί τόσο μένος από Έλληνες πολιτικούς που μας θέλουν όλους οικονομικά ενωμένους. Μα είναι απλό. Μεγαλύτερη χώρα, μεγαλύτερα ταμεία, μεγαλύτερος κορβανάς για το πλιάτσικο!

Μήπως ακόμα και η Κύπρος για την οποία γίνεται λόγος  για παράλληλες εκδοχές-σενάρια με την Κρήτη, μήπως λοιπόν ακόμα και η μαρτυρική μεγαλόνησος απέχει παρασάγγας από την Κρητική πραγματικότητα. Η Κύπρος το 1974 είχε σημαντικότατο ποσοστό (22%) τουρκικής μειονότητας, όπου με τον Σύνταγμα του Μακάριου δημιουργήθηκε και η μετέπειτα επίθεση του Αττίλα (1974).
Όμως η σπίθα για τον «Αττίλα» γνωρίζουμε όλοι πως άναψε τον Δεκέμβριο του 1963, με αφορμή την εισήγηση του τότε προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, για τροποποίηση 13 σημείων του συντάγματος που βόλευε την Ελληνική πλευρά και από όπου προκλήθηκε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Το σχέδιο «Αττίλας» ήταν προφανώς αναπόφευκτο και προέκυψε από κακό χειρισμό και του τότε Ελληνικού κράτους (χούντας).
Η Κρήτη από την άλλη όμως, τέτοια προβλήματα δεν αντιμετωπίζει. Μειονότητες με εδαφικές διεκδικήσεις δεν ελλοχεύει. Δεν χρωστά πουθενά, δεν της χρωστούν!

Παράλληλα,  ποιος δύναται να αγνοήσει την μοναδική Αμερικανική βάση επί Ελληνικού εδάφους. Οι βάσεις από την Ελλάδα έφυγαν με τα περιβόητα τότε «Έξω οι Βάσεις του Θανάτου, έξω από το ΝΑΤΟ, έξω έξω έξω...». Και οι βάσεις έφυγαν, αλλά στην Κρήτη έμεινε αυτή της Σούδας.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Αμερική ουδέποτε είχε βλέψεις στην Ελλάδα αλλά το κυρίαρχο σημείο αναφοράς για την διαχρονική ΕλληνοΑμερικανική συνεργασία ήταν πάντα ο ακρογωνιαίος λίθος της Ευρώπης, το υπερστρατηγικό σημείο της Κρήτης, λόγω της βάσης στην Σούδα (για να μην αμελήσουμε και τα πετρέλαια).
Ποιος πιστεύει λοιπόν ότι αν αυτονομηθεί η Κρήτη, η Αμερική θα πάψει να συνεργάζεται με τους Κρητικούς, με τα όποια αμφίδρομα εμπορικά και ότι άλλα, οφέλη, παρέχοντας ταυτόχρονα και την ουσιαστική προστασία της;
Και σε αυτό το σημείο ίσως τολμήσουν κάποιοι να θεωρήσουν τους ανθρώπους που οραματίζονται την αυτονομία στην Κρήτη ως ... Αμερικανάκια. Όμως η αλήθεια είναι μακριά από αυτό.
Βλέπετε την όποια ζημία σε επίπεδο υγείας την απορροφούν οι Κρητικοί λόγω της Βάσης, τόσα χρόνια. Βλέπετε, οι κατά τα άλλα «βάσεις του θανάτου» έφυγαν από την Ελλάδα αλλά μια παρέμεινε στην Κρήτη.

• Γνωρίζουν άραγε οι συμπατριώτες μας το μέγεθος των πυρηνικού οπλοστασίου που είναι θαμμένο στο Ακρωτήρι της Σούδας;
• Γνωρίζουν οι συμπατριώτες μας τα μεγάλα προβλήματα ημικρανίας αλλά και ανάπτυξης καρκινωμάτων από την ενίοτε ηλεκτρονική ομπρέλα προστασίας που αναπτύσσεται γύρω από την ευρύτερη περιοχή της Σούδας, όποτε μπαίνει Αμερικανικό πολεμικό πλοίο στο κόλπο;

Η Ελλάδα καρπούται της Αμερικανικής προστασίας, αλλά οι Κρητικοί ασθενούν, δίχως να επωφελούνται των πραγματικών δεδομένων από την ύπαρξη της Βάσης. Βλέπετε για τους υπόλοιπους Έλληνες, το πρόβλημα είναι 170 μίλια μακριά και δεν τους αφορά!

Επειδή λοιπόν το θέμα της αυτονόμησης είναι τεράστιο και με πολυσχιδείς προεκτάσεις, καλό θα είναι να δούμε αρχικώς τα δεδομένα και έπειτα τα ζητούμενα.

Δεδομένο. Είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα Κρητικών ζητά την ανεξαρτησία του νησιού τους από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Δεδομένο. Είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα Ελλήνων εκτός Κρήτης δεν επιθυμούν ένα τέτοιο σχίσμα, δίχως όμως να παραθέτουν τους συγκεκριμένους λόγους μιας τέτοιας άρνησης. Επιχειρηματολογούν κάνοντας απλά έκκληση για την εθνική ενότητα. Μα αυτή την ενότητα διέρρηξαν και βεβήλωσαν οι κερδοσκόποι. Με την ενότητα και τον έναν μονάρχη πρωθυπουργό, αργά και σταδιακά κατασπάραξαν τον Έλληνα πολίτη. Υπάρχει κανείς που να φέρει αντίρρηση σε αυτό; Αν η Ελλάδα ήταν ομοσπονδιακή δημοκρατία με π.χ. επτά κυβερνήτες αντί ενός «μονάρχη» (σαν τις ΗΠΑ ή την Γερμανία ή την Ελβετία, κλπ) υπήρχε περίπτωση να ... «Μπουν στην Πόλη οι Οχτροί»;

Δεδομένο. Είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα πολιτικών αντιτίθενται στην ιδέα της αυτονόμησης της Κρήτης ζητώντας από τη Βουλή να κινητοποιήσει ακόμα και τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας προς την πάταξη του φαινομένου της αυτονόμησης και ταυτόχρονα καλλιεργώντας μάλιστα και ένα κλίμα φόβου ότι δήθεν αυτοί που μιλούν για αυτονομία είναι καθοδηγούμενοι από αλλότριες ξένες δυνάμεις. Όπως προαναφέραμε, μια βόλτα στα χωριά της ενδοχώρας (Κρήτης) αρκεί Οι κάτοικοι εκεί δεν ξέρουν καν που είναι στον χάρτη αυτές οι περιβόητες «αλλότριες δυνάμεις».

Ζητούμενο αποτελεί η αυτο-οικονομική κατά αρχήν, διαχείριση του Κρητικού πλούτου. Ταμειακή ιδιοδιαχείριση λοιπόν ούτως ώστε να μπορεί η Κρητική Περιφέρεια και γιατί όχι και οι υπόλοιπες Ελληνικές περιφέρειες να έχουν το κίνητρο της μεγάλης παραγωγής, έπειτα να ελέγχουν και τέλος να αποδίδουν στον πυρήνα!

Διότι μέχρι σήμερα λειτουργεί μόνο το αντίθετο. Η απόδοση στο αδηφάγο Αθηνοκεντρικό κράτος έρχεται πρώτη και είναι δεδομένη, ο έλεγχος δεν υπάρχει καν και έτσι το κίνητρο διαρκώς και μειώνεται με αποτέλεσμα ο ελαιοπαραγωγός να μην παράγει πια (μα γιατί να παράγει με 1,80 ευρώ το λίτρο λαδιού), ομοίως και ο κτηνοτρόφος και ούτω καθεξής.
Που είναι τα χρόνια έσοδα από το φαράγγι της Σαμαριάς, από τα Κρητικά μουσεία; Που είναι η ανάπτυξη στον δευτερογενή τομέα, στην μεταποίηση; Που είναι τα οφέλη του τουρισμού, που καταντήσαμε επαρχία της TUI και των άλλων τουριστικών πρακτόρων που θέσπισαν κατά 90% τα «βραχιολάκια» (all inclusive system), ελλείψει τουριστικού σχεδιασμού και σοβαρής οργάνωσης. Και όμως η Κρήτη αποτελεί το 36% του Ελληνικού τουρισμού γενικότερα.
Σε τι την ωφέλησε την Κρήτη αυτό το πολύ υψηλό ποσοστό όταν άλλοι καπηλεύονται τον τρόπο διαχείρισης και τα οφέλη του τουριστικού όγκου πάνε στις πραγματικές ξένες αλλότριες δυνάμεις που τις υπηρετούν οι ίδιοι οι πολιτικοί μας.

Κυριακή ... κοντογιορτή

Και όπου νάναι θα δημευτούν και οι υδρογονάνθρακες της Κρήτης. Πετρέλαιο και μεθάνιο αφθονούν ειδικά στην νότια υποθαλάσσια (και όχι μόνο, βλέπε Μεσσαρά, Ανώγεια, κλπ) περιοχή. Κοινό μυστικό αποτελεί το γεγονός ότι μέσω της εξαθλίωσης που επέφερε η παγκοσμιοποίηση στη χώρα μας, όλος ο ορυκτός πλούτος μας κινδυνεύει από μια «τύπου κατάσχεση».
Πλούτος που όμως θα μπορούσε να σώσει οικονομικά ολόκληρη την Ελλάδα. Και όμως οι κυβερνώντες μας σιωπούν υπό το βάρος των τυχοδιωκτικών συμφερόντων των παγκόσμιων κερδοσκόπων.

Αποτέλεσμα: Σήμερα ένας λίαν πλουτοπαραγωγικός τόπος - η Κρήτη - βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Όμως,

• επειδή ανεξάρτητη οικονομικά περιφέρεια δεν πρόκειται να προκύψει, γιατί δεν βολεύει τους κατόχους των εδράνων της βουλής
• επειδή είδαμε ακόμα και τον τρόπο που αποσιωπήθηκαν και οι λίαν σοβαρές προτάσεις του Περιφερειάρχη Κρήτης κ. Σταύρου Αρναουτάκη που βρίσκονταν προς αυτή την κατεύθυνση,
• επειδή το καράβι βουλιάζει,
• επειδή κάποιοι όπως οι Κρητικοί μπορούν να σωθούν μπας και σώσουν και τους υπόλοιπους,

 ας αφουγκραστούμε λοιπόν τα προβλήματα, ας βάλουμε στην μπάντα τις όποιες λανθάνουσες ίσως «γονιδιακές» μας ιδεολογίες περί ενώσεων και εθνικής ομοψυχίας, που μπορεί να είναι εύηχα μεν αλλά που όμως αυτά καπηλεύτηκε η παγκοσμιοποίηση δε και μας διάλυσε συθέμελα.

Ήρθε ο καιρός για ανασυγκρότηση και επανεκτίμηση των δεδομένων.

Είτε μια μέρα υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο (αυτονομία της Κρήτης) είτε όχι, η συζήτηση και μόνο, μπορεί να αποφέρει κέρδη, προτάσεις και λύσεις. Συζήτηση που από μόνη της αποτελεί μια ζουμερή απειλή για εκείνους που εμμένουν στο οικονομικό καθεστώς που εντελώς άναρχα επιβλήθηκε στο χώρα μας. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι με το να γυρίζουμε πλάτη στο πρόβλημα, δεν το λύνουμε αλλά το αφήνουμε να δυναμώσει. Πρέπει να καταλάβουμε πόσο δυνατοί είμαστε... αν το θέλουμε!

Ο Σουν Τσου (Sun Tzu) γράφοντας την «Τέχνη του Πολέμου» πριν από 2500 χρόνια είχε πει:

• Όταν ξέρεις τον εαυτό σου και τον εχθρό σου, τότε έχεις μια σίγουρη νίκη σε κάθε μάχη.
• Αν ξέρεις τον εαυτό σου και δεν ξέρεις τον εχθρό, έχεις μια νίκη μια ήττα.
• Αν δεν ξέρεις όμως τον εαυτό σου και ούτε τον εχθρό σου, τότε έχεις σε κάθε μάχη ... σίγουρη ήττα.

Και εδώ προκύπτουν τα ερωτήματα. Ξέρουμε τον εχθρό που μας πολεμάει; Ξέρουμε τον εαυτό μας καλά; Ξέρουμε τι δυνάμεις έχουμε και πως μπορούμε να αντισταθούμε;

Αν τα ξέρουμε αυτά τότε ο εχθρός της Ελλάδας δεν έχει καμία ελπίδα νίκης. Μέχρι σήμερα όμως έχει αποδειχτεί ότι μπορεί σε γενικές γραμμές να γνωρίζουμε ποια ξένα κέντρα μας χτυπούν αλλά δεν γνωρίζουμε ούτε την «ακριβή» τους θέση, μηδέ τους ακριβείς απώτερους σκοπούς.
Τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι που τα γνωρίζουν.
Έχουμε αυτιά να τους ακούσουμε; Έχουμε θέση σε αδράνεια το οπλικό σύστημα της εμπιστοσύνης μας ή όντως βρίσκεται σε κατάσταση alert;
Το χειρότερο πάντως είναι ότι δυστυχώς μέχρι σήμερα η αδιαφορία και η απαξίωσή του Έλληνα δείχνει ότι δεν γνωρίζουμε ούτε τους εαυτούς μας. Και τότε ... βέβαιη ήττα σε όλα τα επίπεδα των οικονομικών μαχών για την χώρας μας.

Εκεί λοιπόν χρειάζεται η αγανάκτηση, η αντίδραση και τέλος ... η αντεπίθεση!

Πρόταση

Κατά την άποψή μας πρέπει να σπάσει το κατεστημένο ορισμένων μέσων ενημέρωσης που στοχευμένα απαξιώνουν την ανάπτυξη του συγκεκριμένου ζητήματος.
Θα πρέπει να προκληθεί δημόσια διαβούλευση, ακολούθως δημόσια συζήτηση στα ΜΜΕ και πλήρης επικοινωνία και τέλος να στηθεί μια πανεπιστημιακή δημοσκόπηση. Αν μια τέτοια εμπεριστατωμένη έρευνα δείξει ότι η πλειοψηφία στην Κρήτη ζητά την ανεξαρτησία της, τότε το δημοψήφισμα είναι δημοκρατικά επιβεβλημένο.
Τα υπόλοιπα, όπως διαχείριση, συντονισμός, υλοποίηση και επιμέρους θεματοποίηση των νομικών και τεχνικών ζητημάτων είναι δουλειά των συντεταγμένων αυτοδιοικητικών οργάνων  που θεσμικά μπορούν να προκύψουν μέσω εκλογικών διαδικασιών.

Το θέμα αξίζει λοιπόν την προσοχή μας. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν κατηγορούνται αυτοί που "διαπράττουν" αλλά αυτοί που τολμούν και μιλούν. Είθε να αλλάξει σύντομα αυτό και να βγούμε από τον λήθαργο που μας στρίμωξαν...

Και όλα αυτά ... όχι γιατί η ιστορία έγραψε, αλλά γιατί οι τρέχουσες «γκρίζες» πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις μας το επέβαλλαν!!

ΠΗΓΗ 
του Βασίλη
Κασιμάτη
free@agorapress.gr